Hakuna matata!

Het regenseizoen is officieel begonnen, gisteren heeft het de hele dag en nacht geregend. Wachten tot het stopte had geen zin dus dan maar van werk naar huis door de regen. Mijn collega was haar slippers kwijt geraakt door de stromen water en modder. En om door de poort bij mijn huis te komen moest ik mijn schoenen uittrekken en door het water wat bijna tot mijn knieën kwam. Maar ik heb mijn huis bereikt, altijd avontuur hier! ;) Vandaag regende het nog harder en ik zal proberen een goed beeld te geven van hoe het eraan toe gaat, ik moet er zelf erg om lachen. Stel mij voor in een matatu (mini busje) die overvol zit terwijl het regent. Er zitten ongeveer 20 mensen in waar er maar zit plaatsen zijn voor 12 mensen. Maar als het regent dan heb je geluk als er een matatu voorbij komt dus neem je hem ook als je opgevouwen met je hoofd tegen het dak en je benen half uit het busje hagend erin zit. Gelukkig had ik een goed zitplekje voorin naast de bestuurder. Het regende zo hard dat de straat was veranderd in een rivier. Samen met mijn collega deden we een schietgebedje dat de matatu het mocht halen en er niet mee zou stoppen (gebeurd zo nu en dan). Want als hij ermee zou stoppen en we moesten midden in water uitstappen dan zou het zeker tot ons knieën staan aangezien het water ook al gedeeltelijk het busje inliep. Maar het ging goed hij reed zonder problemen door de grote plas heen. Ondertussen regende het nog steeds en zwiepte de ruitenwissers hard heen en weer, uit de boxen klonk hard ‘Baby, baby’ van Justin Bieber, terwijl de bestuurder met een doek de ruit probeerde schoon te krijgen. Vanaf mijn plek naast de bestuurder hield ik mijn hart vast want ik kon niets door de ruit zien en we reden met een behoorlijke snelheid terwijl de bestuurder ook nog zijn telefoon pakte om een ander liedje op te zetten. Gelukkig kwamen we goed aan op plaats van bestemming en kon ik opgelucht adem halen. Mijn collega moest lachen, voor haar niets bijzonders.

Voordat ik naar Kenia ging dacht ik dat Hakuna matata (maak je geen zorgen) meer een grapje was dan een echt levensmotto. Maar nee hoor ik hoor hem hier vaak voorbij komen. En probeer hem zelf ook steeds meer toe te passen. Afgelopen weekend kwam ik zelfs te laat op een afspraak omdat ik de tijd helemaal vergeten was. Eindelijk begin ik me een beetje aan te passen. Want mensen hier letten niet op de tijd, ze nemen ook de tijd voor de dingen die ze doen. Als je bij iemand op bezoek gaat kan je niet even kort komen, dat is onbeleefd. Je krijgt (bijna) altijd direct thee aangeboden en als je rond etenstijd komt is het vanzelfsprekend dat je mee eet, het wordt niet eens gevraagd. Kortom genieten, iets waar we in Nederland nog wat van kunnen leren.

Nadat ik vorige week op maandag en dinsdag nog ziek thuis was geweest ben ik op woensdag weer aan de slag gegaan. Helaas heb ik nog steeds last van mijn maag, vooral `s nachts, geen idee waar het vandaan komt. Dus blijf ik veel water drinken en voldoende zout eten, dat is hier niet zo moeilijk wat in al het eten zit ontzettend veel zout. Op woensdag ben ik met mijn collega mee geweest op een huisbezoek bij een van de kinderen. Interessant om de leefomgeving van zo`n kind te zien. In de middag heb ik gewerkt aan training om bewustzijn te creëren rondom verkrachting. Helaas iets wat hier veel aan de orde is, zeker bij kinderen met een beperking die worden gezien als makkelijke slachtoffers. Daarom proberen we de ouders doormiddel van training bewust te maken hier alert op te zijn en ook wat te doen als je kind verkracht is. Als je juridische stappen wilt ondernemen kan dat alleen maar als je naar een overheid ziekenhuis gaat voor onderzoek en daar kun je ook begeleiding krijgen voor het verwerken. En op woensdag ben ik nog uit eten geweest, samen met een kennis van een van de oprichters van Why Not, op een drijvend restaurant. Eindelijk weer eens Europees eten, genoten van een lekkere pizza. Op donderdag hebben we deze training aan ouders gegeven. Tijdens die lunch die dag aten we vis en heb ik een hele vis gegeten, inclusief het hoofd en zelfs de ogen. Want ze eten hier gewoon alles, het was best wel knapperig ;).

Vrijdag was dag van de arbeid en dus een vrije dag hier in Kenia. Lekker naar het strand geweest met de zoon van mijn collega Mathilda. Die liet me een strand zien wat niet echt bekend is bij toeristen. Echt een onwijs mooi strand (zie foto`s). In de avond heb ik bij mijn collega gegeten. Dankzij haar leer ik alle Keniaanse gerechten kennen. Op zaterdag heb ik gewerkt want er was een epilepsie clinic, alle kinderen van Why Not die epilepsie hebben komen een keer in de maand naar deze clinic samen met hun ouders. Er is dan een dokter aanwezig die wat informatie geeft en alle ouders en kinderen krijgen individueel een gesprekje over hoe het gaat en krijgen medicijnen uitgereikt. Het was erg interessant om bij te wonen en de dokter aan de slag te zien. In de middag heb ik lekker ontspannen en gezwommen in het zwembad bij mijn appartement. `s Avonds geskypt met Christo, fijn om even bij te praten en hem even te kunnen zien, daarna meestal wel meer heimwee daarom niet te vaak. Op zondag ben ik mee geweest naar de kerk met de kinderen van mijn collega, zij gaan naar de vroege dienst die al om 08.30 uur start. Inmiddels ken ik een aantal mensen daar dus dat maakt het extra leuk. De rest van de dag heb ik nog aan wat dingen gewerkt voor Why Not en in de avond kon ik weer mee eten bij mijn collega. Toen was het weekend alweer voorbij.

Op maandag hadden we staffmeeting en heb ik mijn training voor de spaargroepen verder voorbereid waar ik dinsdag mee gestart ben. Kreeg een aantal vragen van jullie hierover dus zal even kort uitleggen wat dit inhoudt. Why Not probeert ouders te stimuleren om elkaar verder te helpen en te versterken. Vanuit hier zijn er groepen opgericht waarin ouders met elkaar geld kunnen sparen. Naast het sparen van geld hebben al deze ouders een kind met een beperking en kunnen ze hierover ervaringen delen en vergroten ze hun netwerk. De groep heeft gezamenlijk een bankaccount en elke week komen ze samen en legt iedereen geld in om te sparen. Er wordt bijgehouden wat iedereen inlegt en dit geld wordt naar de bank gebracht. Het voordeel hiervan is dat je wekelijks geld spaart maar ook dat als je geld nodig hebt geld kunt lenen van de groep, met elkaar heb je immers meer geld dan alleen. Op die manier is het mogelijk om bijvoorbeeld je eigen onderneming op te starten, je leent geld en probeert weer meer geld te verdienen. Je betaald het geleende geld natuurlijk terug en ook een bedrag aan interest over het geleende geld, dit wordt aan het eind van het jaar over alle leden van de groep verdeeld als een extraatje. Daarnaast hebben sommige groepen ook nog groepsprojecten zoals met elkaar zeep maken en dit verkopen. Er zijn vier spaargroepen en allemaal heb ik de afgelopen tijd geobserveerd. Met de informatie die daaruit kwam probeer ik nu een training te geven. Deze week gaat dat over de nut van een spaargroep. Mijn collega`s helpen me, want het is hier natuurlijk wel heel anders dan in Nederland. Daarbij geef ik de presentaties in het Engels wat soms best lastig is en mijn collega`s vertalen het dan naar het Swahili voor de groepsleden. Vandaag en gisteren heb ik de eerste twee groepen gehad en het was erg leuk om te doen.

Gisteren was de dochter van Mathilda jarig, ze werd 22 jaar en ging de zoon van Mathilda weer terug naar school, de vakantie is helaas over. Hij zit niet hier in de buurt op school dus hij is pas over 3 maanden weer thuis. Afscheid genomen en een hele fotosessie gehouden nu we iedereen er nog op konden krijgen. Dit was erg leuk. In de avond taart gegeten voor de verjaardag van Elisabeth.

Zijn jullie weer op de hoogte van mijn avonturen. Fijne week allemaal!