Home sweet home

Mijn allerlaatste blog! Inmiddels ben ik weer in Nederland, gisteren ben ik rond 6 uur in de ochtend aangekomen op Schiphol. Wat is de tijd toch snel gegaan. Het is raar om nu weer terug te zijn, tegelijkertijd voelt het alsof ik helemaal niet weg geweest ben. Het was ontzettend leuk om mijn familie en Christo weer te zien op Schiphol. Stonden ze met een heel spandoek, echt ontzettend lief. En wat fijn om weer met ze te knuffelen, ik heb ze gemist! De eerste dingen die ik verder merkte waren de vele blanken op Schiphol en dat het in Nederland koud is. Nouja koud, ik heb veel geluk met dit weer maar vergeleken met Kenia heb ik het toch koud. Vandaag ben ik dan ook verkouden en heb ik keelpijn, haha ik ben niets meer gewend ;).

Afgelopen weekend ben ik met Annemiek op safari geweest in Tsavo East, wat ongeveer even groot is als heel Nederland. We werden op zaterdagochtend op gepikt door onze driver, die alle spullen voor kamperen bij zich had. Want ja we gingen kamperen in het park, ah zo spannend, allebei wisten we niet zo goed wat we moesten verwachten. Zou het een terrein zijn met veel andere tenten, zou er een hek omheen staan, zouden er bewakers zijn? We zouden het gaan zien! Vanaf Mombasa is het ongeveer 2 uur rijden naar Tsavo. We hadden een safaribusje dus toen we eenmaal bij het park waren kon het dak open en konden we staan in de auto. Heerlijk, want het weer was perfect, niet te warm maar zonnig. Onze driver gaf aan dat het eigenlijk veel te kort is 1 nacht op safari, want het kan zijn dat je in twee dagen helemaal geen dieren ziet. Maar we hadden geluk, volgens de driver: ‘you have really good faces for the animals’. We zagen bij binnenkomst in het park al direct een groep olifanten van heel dicht bij. En ook de rest van de tijd hebben we echt ontzettend veel dieren gezien, ook van heel dichtbij. Het bijzonderste was toch wel de leeuwen met kleine welpjes die we hebben gezien. Op de camping, waar overigens geen hek om heen stond, waren gelukkig nog wat andere mensen. Ze gaven aan dat het kon dat de dieren langs de tenten kwamen en dat je in elk geval moest oppassen voor aapjes die er met al je eten vandoor gaan. Gelukkig waren er twee mannen die een beetje de wacht hielden en af en toe even kwamen checken. Daar zaten Annemiek en ik dan een beetje giebelig en gespannen voor onze tent, zouden we vannacht slapen? We hadden zelf ons eigen eten meegenomen. Dus toen Annemiek met haar zakmes in de weer was kwam een van de bewakers van het park naar ons toe en zei dat we wel een heel klein mes hadden. Even later kwam hij aan met een ontzettend groot mes, we keken hem met grootte ogen aan en vroegen waar we die voor nodig hadden. Hij zei dat als we `s nachts de dieren moesten weg jagen we hem dan wel nodig hadden. We moeten erg verschrikt hebben gekeken want een seconde later schoot hij in de lach en gaf hij aan dat het maar een grapje was. In de avond werden er kampvuren aangestoken en zaten we lekker te kletsen voor onze tent met een glas wijn en een kaartenspel. We hebben de bewakers pesten geleerd en zij ons een Keniaans kaartenspel. In de avond kon je de olifanten en leeuwen geluid horen maken. Ze zijn niet in de buurt van de tenten gekomen, in elk geval niet dat wij het gezien hebben. Het was echt een ontzettend tof avontuur, dat je gewoon zo dicht bij de dieren zit en als je naar de toilet gaat je toch liever samen gaat, je weet tenslotte nooit wat je tegen kunt komen. Geslapen hebben we maar niet echt fantastisch. Gelukkig was de volgende dag zitten en dieren kijken, dus dat is niet zo inspannend. Toen zat het er alweer op, terug naar Mombasa. We waren allebei goed moe maar hadden zo ontzettend genoten. Ik heb heel veel mooie foto`s gemaakt, zal een paar aan het verslag toevoegen.

Op maandag was ik nog goed moe van het weekend maar het was weer tijd om aan het werk te gaan. Vandaag gingen we met Why Not verhuizen naar een nieuw kantoor. Niet ver weg van het oude kantoor maar een stuk ruimer en wat moderner. Zo heeft een toilet waar je op kunt zitten, een kleine keuken en een ventilator. Er waren wat vaders gekomen om te helpen en alle spullen werden op een grote kar gezet die lopend werd verplaatst. Alles een plekje gegeven en vooral veel schoongemaakt. Vandaag zouden we ook mijn evaluatie doen van mijn tijd bij Why Not en ook met Kenya Xperiences. Dus Everlyne kwam vanuit Kilifi naar het nieuwe kantoor waar we hebben gepraat over hoe mijn Kenia Xperencies geweest is. Ik ben heel blij dat ik via Kenya Xperencies ben gegaan. In het begin leek het me niet zo nodig, maar wat is het fijn als je in zo`n vreemde cultuur komt dat er dan in elk geval iemand is die je komt ophalen en waar je al je vragen aan kunt stellen. Ook over Why Not ben ik heel enthousiast. De fieldworkers hebben me zo goed opgevangen, weg wijs gemaakt, zoveel laten zien en we hebben zoveel lol gehad. Ik zal ze zeker weten gaan missen! Van hun kreeg ik ook te horen dat ze het erg leuk hebben gevonden dat ik er was, ze bedankten me uitvoerig (zoals Kenianen dat doen) voor mijn werk en mijn gezelligheid. En ik heb moeten beloven dat ik nog wel een keer terug ga komen. Dat wil ik maar al te graag doen, iedereen die ik heb leren kennen weer zien! Het afscheid nemen van Mathilda en haar dochter was het aller lastigste. Met hun heb ik echt een band opgebouwd en ze hebben zo goed voor me gezorgd. Met name Mathilda ze gaf aan dat ik als een dochter voor haar was en ik zij voelt voor mij als mijn tweede moeder. Het was lastig haar gedag te zeggen en niet te weten wanneer we elkaar weer zullen zien. Maar ik ben zo dankbaar voor alle leuke contacten die ik heb opgedaan! Maandagavond ben ik nog wezen eten bij Felister (naaister van Why Not), samen gekookt en lekker gekletst. Op dinsdag was ik vrij en heb ik al mijn spullen ingepakt. Het was nog lastig om alles mee te krijgen, vooral omdat ik heel veel spullen voor Why Not (tassen, etc.) mee terug naar Nederland neem. Op dinsdagavond had Annemiek alle fieldworkers en mij uitgenodigd voor een etentje. Dat was een leuke manier om elkaar voor het laatst te zien en afscheid te nemen.

Toen was het woensdag, tijd om te vertrekken. Na de laatste dingetjes te hebben ingepakt. Checkte ik voor de zekerheid nog maar even mijn vlucht en hij bleek gecanceld. Ik was omgeboekt naar de latere vlucht, ik raakte al een beetje in de stress zou ik dan nog wel mijn vlucht van Nairobi naar Amsterdam halen. Maar ze verzekerde me dat het geen probleem was omdat ik al online was ingecheckt. Mijn oorspronkelijke vlucht was om 17.00 uur en de taxi zou me om 14.00 uur ophalen. Nu was mijn vlucht verplaatst naar 19.00 uur, maar goed ik dacht laat de taxi me toch maar ophalen dan ben ik er in elk geval vroeg. Dus om 15.00 uur was ik al op het vliegveld. Maar ik had geluk Julliet (huishoudster van mijn appartement) wilde wel even mee naar het vliegveld dus we konden nog gezellig samen wat drinken daar, dit maakte dat de tijd wat sneller ging. En de volgende ochtend was ik weer in Nederland. Wat heb ik veel mee gemaakt en geleerd de afgelopen twee maanden. Soms was het wel eens lastig als ik heimwee had of ik ziek was maar ik had dit avontuur voor geen goud willen missen! Nu ik in Nederland ben hoop ik dat ik wat Keniaanse dingen kan vasthouden. Zoals niet zo gehaast zijn, dingen wat meer waarderen (zoals een warme douche of het hebben van voldoende eten) en de Keniaanse gastvrijheid niet te vergeten! :)

Bedankt voor het meelezen met mijn blog en al jullie leuke reacties!!